پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد... در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید. عابرانی که از آن حوالی رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.
پرستاران ابتدا زخم های پیرمرد را پانسمان کردند، سپس به او گفتند: باید ازت عکس برداری بشه تا مطمئن بشیم جایی از بدنت آسیب ندیده.
پیرمرد غمگین شد و گفت: عجله دارم، نیازی به عکس برداری نیست!
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.
پیرمرد گفت: همسرم در خانه سالمندان است. هر روز صبح به آنجا میروم و صبحانه را با او میخورم. نمی خواهم دیر شود.
پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم.
پیرمرد با اندوه به او گفت: متاسفانه، او آلزایمر دارد. چیزی را به یاد نمی آورد، حتی مرا هم نمی شناسد!
پرستار با حیرت گفت: وقتی او نمی داند شما چه کسی هستید،
چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟!
پیرمرد با صدایی گرفته، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است...
باید باور کنم یا نه
تویه خوابم یا بیداری
محاله اما تو دستام
داری دستات و میزاری
چقدر دور بود تو رو داشتن
تو اون روزهای تنهایی
شاید رویاست ولی حالا
کنار من همین جایی
من نگاه تو رو میخوام
روی ماه تو رو میخوام
آسمونه دو تا چشمه
بی گناه تو رو میخوام
بهت قول میدم از حالا
تا روزی که نفس دارم
تمام قلبم رو با عشق
به دستای تو بسپارم
بهت قول میدم از حالا
چه تو شادی چه تو غم ها
شریک لحظه هات باشم
از امروز تا ته دنیا
زندگي و پيدايش آدمي بر روي كره زمين برخاسته از عشق بود، در حقيقت در آغاز هر چيزي تنها عشق وجود داشت. اين عشق بوده كه در يك لحظه مرد و زني را به سمت يكديگر سوق مي دهد تا از بروز يك اتحاد عاشقانه در برقراري بذرهاي عاطفي خبر دهد. زماني كه مرزهاي احساس و عاطفه رشد مي كند شما نيز آمادگي لازم را در جهت قدم برداشتن و ورود به تمامي شور و اشتياق ممكنه در اين جهان را كسب خواهيد كرد و حتي آنرا با ابراز حس علاقه مندي به ديگران منعكس مي كنيد. تا بر هر كسي محبتي از شور و اشتياق درونتان باقي نماند!! حتي اندام شما همواره مملو از عشق است آيا زمانيكه قلبتان با ارتعاش بي وقفه در تمامي طول بيست و چهار ساعته ميتپد و زندگي را در رگهاي شما به جريان مي اندازد نام ديگري جزء « عشق » را مي توان براي آن انتخاب كرد؟!
عشق همان چيزي است كه به شما امكان چندين بار تولد و زايش را مي دهد. هر نوع شروعي دوباره در زندگي، هر نوع رشد و تحول دروني همواره از عشق و گرايش دروني آن منشات مي گيرد كه شما با اين ميل به سمت نشاط، خوشبختي و آزادي سوق داده مي شويد.
هر زمانيكه قصد تغيير داريد در حقيقت به رشد و شكوفايي مي رسيد و بهتر مي توانيد انتخابي را برخاسته از هسته مركزي وجود خويش كه آن چيزي جزء عشق نمي باشد، داشته باشيد. در تمام طول زندگي باز همان عشق است كه تنها حامي و ناجي شما مي باشد زيرا عشق موجب بروز شور و اشتياق شما به دنبال كردن رؤياها و خواسته هايتان است.
عشق در نهاد شما مي تواند موجب ترغيب تان در جستجو و كسب همسري ايده آل باشد و حتي زمانيكه خودتان چندان نيز مطمئن نمي باشيد او را براحتي پيدا مي كنيد. اين همان عشق است كه شما را به سوي خود شناسي تنها مي گذارد حتي آن زمانيكه نمي دانيد به كدام سو روانه شده ايد و در پي كدام گمشده برويد همان عشق است كه شما را در نهايت به سر منزل معشوق و دلدار مي رساند كافيست كه به نداي درونتان گوش دهيد، عشق نهادي تان را پيدا كنيد و آن را در روح و جان خود لمس كنيد چرا كه عشق امري نهادينه است، عشق به مراتب از هر چيزي صبور تر و مهربانتر است. در نهاد و جوهره عشق حسد و غرور نيست تا گستاخي و خشونت، كينه و عيب جويي از عشق سر نمي زند چرا كه عشق همنشين حقيقت است، عشق پشتيبان آدمي است كه آن سر منشاء اعتماد، اميد و پيروزي مي باشد.
عشق بطور اساسي چيزي بي گانه نيست كه از وجود آن احساس غريبي كنيم، عشق چيزي نيست كه بواسطه آن محكوم شد و تا پايان عمر بواسطه وجودش بدون سربلندي زندگي كرد. عاشق بودن به اندازه نفس كشيدن و زنده بودن طبيعي است. چرا كه عشق همان جوهره واقعي شماست.
تو ستاره غریبی تو شکوه باور من
شب عاشقیست یارا بنشین برابر من
تو چه کرده ای که با تو شده عشق تار و پودم
تو چه کرده ای که عمریست پی تو در سجودم
تو چه کرده ای که عمری ز پیت دویده ام من
به خدا قسم که با تو به خدا رسیده ام من
چه شکسته ایستادی، چه شکسته تر پریدی
به طواف عاشقانه حرم خدا رسیدی
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
